Ayşegül Güleç Eskikurt

"Dün akşam yolda gördüm, Seni yıllardan sonra.  Bir yabancı gibiydin, Dönüp bakmadın bana.  Bunu senden ummazdım, Çok kırıldım ben sana. Bir fincan kahve olsam, Kırk yıl hatırım vardı. Ömrümü sana verdim, Dönüp baksan ne vardı? Belki görmem bir daha, Seni ömrüm boyunca.  Üzülüp ağlar mıydın, Öldüğümü duyunca?  Eline ne geçerdi, Beni kabre koyunca? Bir fincan kahve olsam, Kırk yıl hatırım vardı. Ömrümü sana verdim, Dönüp baksan ne vardı?" Eski bir şarkı sözü.. Nasıl da dokunuyor derinden.. Bekliyoruz.. Umuyoruz.. Değer verilmek istiyoruz.. Ama beklediğimizi, umduğumuzu göremeyince, hele bir de anlam yüklediğimiz birileri bunu yapıyorsa, hayal kırıklığı yaşıyoruz. Hatta sosyal medyada bile böyle. Bir şey paylaşınca.. İki satır yazınca.. İnsanların karşısına geçip bir kaç kelam edince merak ediyoruz hemen.. Acaba kaç kişi beğendi? Kaç kişi ne yorum yaptı? Ne de hoşumuza gidiyor beğenilmek.. Halbuki hepsi göstermelik.. Kimisi sanal, kimisi yapmacık. Kimisinin...

"Hayat boş geçti. Geri kalan korkulu, Her adımım dolu olsa, İşe yaramaz katında. Biliyorum, Bağışlanmamı diliyorum." Cahit Zarifoğlu ... Bir eşiğin önünde.. Geçmişle gelecegin tam ortasında bir yerdeyim. Bir adım öncesi geçmiş, bir adım sonrası gelecek.. Tam o ândayım.. Bin günah yükü sırtımda.. Sayısız gün ardımda.. Huzuruna geldim.. Af makamında.. Affımı dilerim.. Bir nefesle başlayan şu hayatta, Hay'dan geldim ve Hû'yadır bütün yolculuğum, seyrim.. Bilirim... Verdiğin her bir nefes, her bir dakika, her bin an için.. Yetmez ama.. Hamd makamında.. Şükrümü eda etmeye geldim.. Ey varlığı kendinden, Ey kimseye muhtaç olmayan, Ey yedi kat göğün ve minicik şu yerin sahibi, Ey kalplerin sırrını bilen, evirip çeviren.. Ey şefkati, merhameti ve rahmeti gazabını geçen, Ey kendine yönelenleri, huzuruna yüz sürenleri kapısından boş çevirmeyen.. Bilirim.. Koca bir hayat geldi geçti.. Nefis oyunlara daldı.. Verilen nefesleri, saniyeleri...