Ayşegül Güleç Eskikurt

"Ameller niyetlere göre (mi)dir", acaba? İnsanız. İrade sahibi varlıklarız ve karar verebiliyoruz. Attığımız her adım da bizi ya hayra götürüyor ya şer olana. Her an önümüzde iki yol beliriyor seçmemiz için. Bazen her ikisi de iyi, bazen her ikisi de kötü. Bazen de biri iyi, biri kötü. Seçimlerimizle var oluyoruz hayatta, seçtiklerimizle ve seçebildigimiz ölçüsünde. "Olmak ya da olmamak. İşte bütün mesele bu." diyen ne kadar da doğru anlamış. Ya da seçmek ya da seçmemek. İnsan seçtiklerinden ibarettir çünkü. Ve seçtikleri ile vardır. Belki de seçmedikleri ile. Karar verebilmek, hem de doğru karar verebilmek büyük bir erdem. Demişler ya, en kötü karar bile kararsızlıktan iyidir. Ama yine de arada kalırız her seferinde. Eş seçeriz emin olamayız. Meslek seçeriz bilemeyiz. Kararsız kalırız çoğu zaman, hangi okulda okusam, hangi şehire gitsem, ne yapsam, diye. Yine de bir karar vermemiz gerekir. Hayat böyle işler çünkü. Tartarız enine, boyuna. Vicdan devreye ...

Malum soru: "Rahmetli kaç yaşındaydı?" Hep merak ederiz aramızdan göçüp giden insanların şu dünya hayatı serencâmını. Hangi senede doğdu, hangi yaşında neler yaptı, kaç yaşında vefat etti? Hasta mıydı yoksa bir anda mı vefat etti? Vefat eden kişi küçükse, gençse vah vah çekeriz kendimizce, şu dünyadan kâm almadan, hayallerine ulaşamadan gitti, diye. Biraz daha büyükse ve çoluğa çocuğa da karışmışsa, gün yüzü göremedi, yazık geride gencecik eş, küçük evlatlar bıraktı, diye hayıflanırız.  Aslında biraz da gidenden çok kendimize ağlarız. Bazen birlikte çok vakit geçiremedigimiz için doyamadığımız sevdiklerimize, bazen de şu dünya hayatında annesiz babasız büyümek zorunda olan yavrulara.. Ama 60'dan sonra, hele de 70'ini, 80'ini geçmişse, hımm, öyle mi, bayağı yaşı da varmış, hasta mıydı, kurtuldu, deyip, içimiz vicdanımız rahat ötelere yolcu ederiz yakınlarımızı. Oysa ölüm hangi yaş olursa olsun aynı. Genç veya yaşlı fark etmiyor.  Hatta yaşlandıkça ötede...

 وَأَفْضَلُ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ “ "İbadetin en faziletlisi İntizar-ı ferectir.” (Tuhfetul ahfezi, kitabut daavat, babu intizâr-ı ferec, c. 10, s. 17) İzahı: Bela ve hüznün giderilmesi için Allah'a yönelip ondan yardım dilemek, şikayet yerine sabredip, kazaya boyun eğmek ve bu esnada da Allah'ın darlıktan feraha çıkaracağı düşüncesi ile ümitle beklemek en faziletli ibadetlerdendir. Nitekim hüzün de, sevinç de, keder ve sıkıntı da Allah'tandır. ... Tirmizî’de de yer alan bu rivâyette, İbn-i Mesûd hazretlerinden nakledildiği üzere, İnsanlığın İftihar Tablosu (sas) Efendimiz, en faziletli ibadetlerden biri olarak “intizâr-ı ferec” (kurtuluş beklentisi içinde olma) konusuna dikkat çeker. "Ferec", gam, tasa ve sıkıntıdan kurtulma; kederden, darlıktan sonra gelen sevinç, teselli, zafer anlamlarına gelmektedir. Aynı zamanda “Ferec”, olumsuz bir olaya, duruma maruz kalınca, insanın ondan sıyrılması, o işin dışına çıkması, ondan kurtulması, ferahlaması d...