Sonbahar Rüzgârları
"Beni bu güzel havalar mahvetti." der Orhan Veli.
"Böyle havada aşık oldum;
Eve ekmekle tuz götürmeyi
Böyle havalarda unuttum;
Şiir yazma hastalığım Hep böyle havalarda nüksetti;
Beni bu güzel havalar mahvetti."
Mahvetmek değil de belki üzerine en çok serenat yapılacak, şiirler yazılacak havalar hangisi deseler, bana göre Sonbahar havaları derdim..
Kim sevmez ki ılık ılık, usul usul esen bir rüzgarın yanaklarına hafifçe dokunmasını..
Sıcak yaz günlerinden bunalan ruhlara ötelerden bir nefes gibi gelir okşar içten içe..
İnsan öyle bir varlıktır ki, ne sıcağa tahammül edebilirim, ne de soğuğa. Onu kendinden alıp götüren ise ılık havalardır.
Var Eden, insanın içine koyduğu bu güzelliği cennet havası olarak tasvir eder kitabında şu ayetlerle:
"Sabretmelerine karşılık onlara cennetler, ipekler ihsan eder.
Koltuklarında diledikleri gibi dinlenir, orada ne güneş sıcağı görürler, ne de dondurucu soğuklara uğrarlar.
Cennet ağaçlarının gölgeleri üzerlerine sarkar, meyveleri devşirmeleri pek kolay olur." İnsan, 13-14
Bu ayetleri okurken aklıma hep sonbahar havaları gelir. Özellikle yemyeşil bir ağaç altında hafiften esen bir rüzgarla tabiatı dinlemek, ötelerden üflenen bir nefes gibi Beni benden alıp götürür.
Kim bilir belki de o yüzdendir insanların sonbahar sevdası. Cennete duyulan hasretin, sevdanın esintileri vardır o ılık esen rüzgarlarda.
Öyle ya kışın soğuğuna ve matem kokan havasına sabredenlere baharı veren Mevlâ, kışta kalan gönüllere ötelerde de haşrin baharını müjdeler.
Yazın sıcağına sabredenleri de ılık sonbahar rüzgârları ile ferahlattığı gibi, hayati boyunca her türlü sıcağa, soğuğa katlananları da Cennet havası ile müjdeler.
Kasım gelir sonra fırtınalar estirir ruhlarda ve rengarenk bir veda ile en güzel vedayı hatırlatır.
Bir gün, en güzel ya da en çirkin ne varsa hepsinin biteceğini, fısıldar bizlere..
O yüzden belki de sonbahar havaları hep hüzün kokar. Akılları başlarından alır. O yüzden belki de ruh biraz daha yakın hisseder bu lahuti iklimi kendine.
Hasret olduğu yerin kokusu gelir bir yerlerden, sızlatır burnunu ta derinden. Belki de o yüzden hiç başka zamanlarda olmadığı kadar gurbette hisseder kendini. O yüzden şiirler dökülür dillerden gönüllerden..
Ah bu havalar alır beni benden..
Bir esinti sarar ruhumu taa ötelerden..
Ben, daha bir ben olurum işte o zaman..
Hoş zaten sonbahar çocuğuyum ben...
20 Eylül 2023
Ayşegül Eskikurt
🥰🍂🥀🍁
Yüreğine kalemine sağlık
YanıtlaSil